Artykuł stanowi kontynuację serii wpisów dotyczących konsekwencji rozstrzygnięcia WSA w Gorzowie Wielkopolskim w przedmiocie “wygaszenia” dwóch całych obwodów łowieckich na terenie województwa lubuskiego.
Celem przypomnienia tego niespotykanego dotąd zdarzenia przytoczyć należy sam wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 23 listopada 2016 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Go 710/16 (z pełną treścią uzasadnienia zapoznać się można tutaj), gdzie stwierdził on nieważność uchwały w części dotyczącej obwodów łowieckich nr 206 i 207, tj. dot. terenów łowieckich położonych w powiecie żagańskim – w południowej części województwa lubuskiego (szerzej: Sąd stwierdza “wygaszenie” obwodu łowieckiego – co to może oznaczać dla Ciebie?). Na czym polegała istota i precedensowość omawianego rozstrzygnięcia? Dlaczego sąd administracyjny zdecydował się stwierdzić nieważność uchwały w zakresie dot. obu wskazanych obwodów łowieckich (tj. wygasić całe obwody, a nie ich część), a nie wyłącznie w stosunku do wskazywanych w skardze nieruchomości? Na te i inne pytania odpowiedzieliśmy w poprzednich artykułach o tej tematyce, stąd też zachęcamy do ich lektury.
Co istotne, w następstwie omawianego rozstrzygnięcia WSA w Gorzowie Wielkopolskim, Sejmik Województwa Lubuskiego na podstawie art. 33a ustawy o ochronie zwierząt podjął uchwałę nr XXXIX/595/17 z dnia 20 listopada 2017 roku w sprawie ograniczenia populacji zwierząt. Wyżej wymieniona podstawa prawna traktuje o ograniczeniach populacji zwierząt, w sytuacji gdy stwarzają one nadzwyczajne zagrożenie dla życia, zdrowia lub gospodarki człowieka. Czy może stanowić to alternatywną podstawę funkcjonowania łowiectwa? Powyższe zadanie zadał sobie również sam Rzecznik Praw Obywatelskich.
Po przeanalizowaniu powyższego zagadnienia zdecydował się na podjęcie kroków prawnych, wnosząc w dniu 21 grudnia 2017 roku skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim (pisaliśmy o tym w artykule p.t. Rzecznik Praw Obywatelskich interweniuje w sprawie “wygaszonych” obwodów łowieckich). Wyżej wymieniony Sąd po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2018 r. skargi na uchwałę Sejmiku Województwa Lubuskiego z dnia 20 listopada 2017 roku nr XXXIX/595/17 stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w całości (z sentencją postanowienia można się zapoznać tutaj).
Co to oznacza w praktyce? W tym miejscu niezbędne pozostaje przytoczenie komunikatu prasowego samego Rzecznika Praw Obywatelskich, według którego Sąd stwierdził, iż gospodarka łowiecka może być prowadzona tylko na podstawie Prawa łowieckiego, z możliwością wyrażenia sprzeciwu wobec polowań przez właścicieli nieruchomości. Sąd uznał nadto, że ww. uchwała w sposób sprzeczny z Konstytucją naruszała prawa właścicieli nieruchomości, gdyż została wydana z przekroczeniem upoważnienia ustawowego – jego zdaniem art. 33a ww. ustawy nie może stanowić podstawy do prowadzenia regularnej gospodarki łowieckiej, bowiem dotyczy sytuacji nadzwyczajnych. Jak podkreślaliśmy w serii artykułów o tej tematyce należało się spodziewać takiego obrotu spraw. W tym miejscu zastrzegamy jednak, iż niemożliwym pozostaje szczegółowe odniesienie się do ww. rozstrzygnięcia wobec braku uzasadnienia wyroku). Wskazać jednak należy, iż w dalszym ciągu należy przyglądać się dalszemu rozwojowi wypadków, bowiem wszelkie dalsze następstwa w sprawie będą miały olbrzymi wpływ na przyszłość dużej części społeczeństwa. Wyrok nie jest prawomocny.
J.S.
Zdjęcie pochodzi z witryny pixabay.com, na licencji CC0 Creative Commons.
Kontakt: biuro@prawolowieckie.pl