W dniu 30 października 2013 r., Sąd Rejonowy w Żarach uznał łowczego koła za winnego tego, że w maju 2011 r., sprawując z ramienia dzierżawcy Koła Łowieckiego zarząd nad obwodem łowieckim oraz sprawując funkcję członka zarządu i łowczego koła, zezwolił na przekroczenie zatwierdzonego w planie łowieckim na sezon 2011/2012 pozyskania zwierzyny dopuszczając do strzelenia 38 sztuk kozłów sarny zamiast zakładanych w planie 35 sztuk, tj. popełnienia czynu z art. 52 pkt 5 ustawy Prawo łowieckie (sygn. akt IIK 1899/12).

Ze względu na powyższy wyrok Nadleśnictwo Lipinki Łużyckie złożyło pozew o 9.000,00 zł przeciwko skazanemu wcześniej łowczemu koła. Podstawą żądania miała być konieczność zapłaty ekwiwalentu pieniężnego przez łowczego za bezprawnie pozyskaną zwierzynę przez innych myśliwych.

W pierwszej kolejności sąd cywilny w Żarach uwzględnił powództwo Nadleśnictwa w całości zasądzając na jego rzecz dochodzoną kwotę. Wyrok ten był jednak błędny bowiem przepisy − a w szczególności art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (tj. Dz. U. z 2005 r., Nr 127, poz. 1066 z poń. zm.), na który powoływało się Nadleśnictwo − nie stanowią samodzielnej podstawy do dochodzenia przez Skarb Państwa takiego ekwiwalentu.

W wyniku zaskarżenia wyrok ten został zmieniony, a Sąd Rejonowy słusznie zauważył, że odszkodowanie w formie ekwiwalentu może być dochodzone tylko i wyłącznie od osoby, która bezpośrednio pozyskała zwierzynę łowną w sposób bezprawny, nigdy zaś od osoby, która co prawda uznana została w postępowaniu karnym za winnego tego, że sprawując zarząd z ramienia dzierżawcy, zezwoliła na przekroczenie zatwierdzonego w planie łowieckim pozyskania zwierzyny, lecz fizycznie zwierzyny tej nie pozyskała (sygn. akt IC 193/14).