Czym są urządzenia łowieckie? Wydawać by się mogło, iż lektura ustawy o prawie łowieckim umożliwi znalezienie jednoznacznej odpowiedzi – nic bardziej mylnego. Ustawa nie definiuje tego terminu wprost, przez co tworzy pole do nadmiernych interpretacji. Co można zatem uznać za owe urządzenie? Dlaczego ustawa nie przewiduje katalogu takich urządzeń mimo sankcjonowania procederu ich niszczenia? Takie i inne pytania nie są pozbawione racjonalnych podstaw, tym bardziej w związku ze stałym rozwojem metod prowadzenia gospodarki łowieckiej.

Zainteresowany chcący w kilka chwil poznać ogólnikowo brzmiącą frazę z tekstu samej ustawy nie dowie się tego jednak bez poświęcenia kilku dodatkowych chwil. Dlaczego? Mimo płonnych starań nie będzie w stanie odnaleźć jej jednoznacznej definicji, a samą jego interpretację będzie zmuszony wysuwać z szeregu uregulowań ustawy. Zgodnie z ich treścią za urządzenia łowieckie uznaje się wszelkie urządzenia, niezbędne do prowadzenia gospodarki łowieckiej.

Pojawia się tutaj pytanie – jakie urządzenia mogą służyć prowadzeniu gospodarki łowieckiej? Wśród nich należy wymienić tzw. „ambony” (jak na zdjęciu), czyli urządzenia łowieckie służące do obserwacji i pozyskiwania zwierząt łownych. Za takie urządzenie należy uznać także wysiadkę/zwyżkę (jest odmianą ambony; charakteryzuje się brakiem ścian i zadaszenia), a także paśnik i lizawkę. Wydawałoby się, że małe, często spotykane podczas zbierania grzybów i spacerów z psem po lesie lizawki nie mogą być objęte szczególną ochroną – ustawa stanowi jednak inaczej.

Co grozi za niszczenie urządzeń łowieckich?

Ustawa prawo łowieckie w rozdziale 10 normuje przepisy karne za popełnienie wykroczeń oraz występków związanych z wykonywaniem polowania, jak i kar dla osób działającym na przekór prawidłowemu prowadzeniu gospodarki łowieckiej. Są to m. in. kary za naruszenie przepisów dot. bezpieczeństwa na polowaniu, wybierania jaj i piskląt oraz niszczenia ich gniazd i lęgowisk, kłusownictwa czy polowania bez uprawnień. Ustawa przewiduje także karę za niszczenie urządzeń łowieckich, wybieranie karmy lub soli z lizawek. Karą za tego typu zachowanie jest kara grzywny wymierzana przez Sąd. Z pozoru więc błahe i niegroźne zachowanie może doprowadzić do poważnych konsekwencji. Sama grzywna jest najczęściej stosowaną sankcją w przypadku popełnienia wykroczenia, a jej górna granica w przypadku wykroczeń wynosi 5 000 złotych.

Warto przypomnieć, że urządzenia łowieckie, tj. ambony, wysiadki, paśniki, czy lizawki stanowią mienie dzierżawców obwodów, tj. kół łowieckich i to one odpowiadają za ich stan i zabezpieczenie. W związku z tym powołując się na przepisy kodeksu karnego osoba niszcząca mienie koła łowieckiego (np. ambony) może zostać ścigana za popełnienie wykroczenia z art. 124 kodeksu wykroczeń (w przypadku urządzeń o wartości do 250 zł), bądź przestępstwa z art. 288 § 1 kodeksu karnego. Warto przypomnieć, że koszt sprawnej, użytkowanej przez myśliwych (w ramach prowadzenia gospodarki łowieckiej) ambony może wynosić nawet kilka tysięcy złotych. Popełnienie wyżej wymienionego przestępstwa zagrożone jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Ponadto Sąd w takim przypadku może zobowiązać pozwanego do zapłaty równowartości wyrządzonej szkody lub zobowiązać do przywrócenia stanu poprzedniego. Warto zatem pamiętać, że osoba dokonująca takich czynów poza odpowiedzialnością cywilną będzie także odpowiadać karnie.

B.S.